کبوتران دم سفید ایرانی ( Persian White-Tailed Pigeons )

کبوتران دم سفید را میتوان بعنوان زیباترین کبوتران ایرانی نامید ، در اصطلاح بدین گونه Roller Pigeon یا کبوتر چرخنده ، گرد پرواز میگویند ، معمولا بدور و با مرکزیت محل زندگی خویش پرواز میکنند .

رنگ در این نژاد بسیار متنوع بوده و در نقاط مختلف ایران بنامهای گوناگون خوانده میشود .

در کل به رنگهای زرد ، سرخ ، زیل ( زاغ - سیاه ) ، سرکه ای ( قهوه ای - کورک ) ، کبود ( سبز - آبی - صحرایی ) ، کاغذی ( همانند کبود خط دار اما کرمی رنگ ) ، سوسنی ( کبود خیلی خیلی روشن بدون خط یا خطهای کمرنگ ) ، طلایی ، کرمی ، ارده ای ( آهویی ) ، هفت رنگ ( سیاه ، نباتی ، سرکه ای ، زرد ، سرخ ، کبود و ... ) زرد و سرخ خال سیاه و چند رنگ تقریبا زشت که از ترکیب غیر اصولی رنگها بوجود آمده ! همچون : پیازی { سرخ  + زیل ( سیاه ) }  و  مگسی { کبود + زیل ( سیاه ) } یافت میشوند .

بهترین نوع جفت کردن این نژاد از نظر رنگ :

۱ - زرد دم سفید + سرخ دم سفید 

۲ - زیل ( زاغ - سیاه ) دم سفید نر + زیل یا سرکه ای ( قهوه ای - کورک ) دم سفید ماده

۳ - کبود ( سبز - آبی - صحرایی )  دم سفید نر + کاغذی یا سوسنی دم سفید ماده

۴ - هفت رنگ دم سفید + کاغذی ، کرمی ، ارده ای ، هفت رنگ خال ریز ، سوسنی یا طلایی دم سفید ماده

کبوتران اینگونه دارای خصوصیات و نشانه های زیر میباشند :

۱ - تمامی بدن دارای رنگ کامل و دم ( ۱۲ پر اصلی و همچنین روی دم تا کمر و زیر دم تا میان رانها ) بصورت کاملا سفید میباشد .

۲ - چشمها در تمامی رنگها بصورت زاغ ( حدقه چشم سفید و مردمک ریز و مشکی رنگ ) .

۳ - نوک و ناخنها در اکثر رنگها سفید رنگ { حتی در نژادهای اصیل ، رنگهای تیره همچون زیل ( زاغ - سیاه ) ، سرکه ای ( قهوه ای - کورک ) و کبود ( سبز - آبی )  هم دارای نوکی سفید میباشند که در حال حاضر بسیار کمیابند ) .

۴ - در گذشته دارای سری بزرگ و پیشانی ای بر آمده و نوکی کوتاه بودند ولی در حال حاضر بخاطر ترکیب نژادهای مختلف ایرانی سر همانند کبوتران دیگر ریزتر و نوک اندکی کشیده تر شده است .

۵ - تعداد پرهای دم در نژادهای اصیل تا ۱۸پر هم میرسد اما معمولا همانند دیگر کبوتران ۱۲ پر میباشند .

۶ - در نژادهای اصیل طول و پهنای هر پر دم بیشتر از حد نرمال دیگر کبوتران است و بهمین علت زیبایی خاصی بدان می بخشد .

۷ - کشیدگی پاها ، کشیدگی گردن ، گرفتن بالها روی دم ( آویزان نبودن بالها ) ، سفیدی هر چه بیشتر چشمها ، نبودن شاه پر سفید در بالها ، سفید بودن نوک و ناخنها و سیاه نبودن پوست پاها ، نبودن پر بر روی پاها ( پاپر نبودن ) ، نداشتن پرهای سفید در دور چشم و جلوی سر و دور نوک ، در صورت کاکلی بودن داشتن کاکلی میخ و درست و یالدار ، شویدی ( ریش ریش ) بودن پرهای بالها مخصوصا در رنگهای زرد و سرخ ، داشتن سینه ای فراخ و پهن ، کشیدگی طولی بدن ، درشت بودن هیکل ، داشتن رنگی یکدست و صحیح ( بجز هفترنگها ) ، بالا بودن سفیدیرو دم و همچنین سفید بودن زیر دم  تامیان دو ران ، باز نبودن کتها ( کت به سه پر کوچک بالا تر از اولین شاه پر میگویند که نباید سفید باشد ) و  ... از ملاکهای شناسایی نژاد اصیل میباشند .

هفترنگ دم سفید ها در این نژاد از زیبایی خاصی برخوردارند و هر چه خالهای روی بدن آنها دارای تنوع رنگی بیشتری باشد مرغوبترند .

با توجه به تجربیات بنده و همچنین یکی از دوستان ( Souziana.blogfa.com ) در جوجه کشی از هفترنگ دم سفیدها با نژاد اصیل ، ابتدا جوجه ها دارای رنگی با زمینه سفید یا کرمی با خالهای رنگی اندک و البته دمی سفید رنگ میباشند و با گذشت زمان و پر ریزی خالهای بیشتری در آورده و تبدیل به هفت رنگ میشوند .

رنگهای سرخ و زرد اینگونه در ابتدا ممکن است رو دم و زیر دمی رنگی داشته باشند که با چند مرحله کندن بیرحمانه سفید خواهد شد ، اما بقیه رنگها به هیچ وجه با کندن سفید نمیشوند .

( بیخود زور نزنید و حیوون زبون بسته رو اذیت نکنید ! ) .